Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
şümşad — f. 1) möhkəm oduncaqlı həmişəyaşıl ağac; 2) m. qəşəng, hündür (əsasən insanın boyu haqqında) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şimşad — f. 1) bərk oduncaqlı, həmişəyaşıl ağac; şümşad; 2) m. şümşad ağacı kimi boyu düz olan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
alışdırmaq — 1. f. 1. Yandırmaq, yaxud yanan şeyi daha da qızışdırmaq, alovlandırmaq. Ocağı alışdırmaq. Tonqalı alışdırmaq. Külək yanğını daha da alışdırıb gücləndirdi. – <İlyas:> İşdən qayıtdımmı, beş dəqiqənin içində görürsən, pilətəni alışdırdım. M.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bazu — is. <fars.> Qolun çiyindən dirsəyə qədər olan hissəsi; qol. Ol gümüş biləklər, şümşad bazular; Yada düşər, işim ahü zar olur. M. Vaqif. Nə çapırsan bu qədər dağları sən, ey Fərhad; Tələbi vəsl məgər qüvvətibazu ilədir. S. Ə. Ş.. Ağır… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
canalan — sif. 1. Cəllad, adamöldürən, qaniçən. <Rüstəm:> Bundan sonra mən canalıcı cəllada dönməliyəm… C. C.. //məc. Üzücü, çox əziyyətli. Çox canalan işdir. 2. məc. Füsunkar, məftunedici, dilbər. Dilbilən, bir canalan, bir qəddi şümşad almayım?… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
canalıcı — sif. 1. Cəllad, adamöldürən, qaniçən. <Rüstəm:> Bundan sonra mən canalıcı cəllada dönməliyəm… C. C.. //məc. Üzücü, çox əziyyətli. Çox canalan işdir. 2. məc. Füsunkar, məftunedici, dilbər. Dilbilən, bir canalan, bir qəddi şümşad almayım?… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
heykəl — is. <ər.> 1. Heykəltəraş tərəfindən daşdan, tuncdan və s. dən hazırlanmış insan və ya heyvan surəti. Mərmər heykəl. Füzulinin heykəli. – Yaşıl məhəccərli dördkünc bağçada Nizaminin tuncdan tökülmüş miniatür heykəli qoyulmuşdu. M. Hüs.. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iş-güc — bax iş 1 və 3 cü mənalarda. Oğul, işin gücün bu vaxtında bilmirəm gedim, necə gedim, getməyim, necə getməyim. «Aşıq Ələsgər». <Hacı Murad:> Oğul, . . yenə irəliki kimi işə gücə get. S. S. A.. Deyibdanışaram şümşad boyundan; İşindən gücündən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
miniatür — <ital. miniatura, əsli lat.> 1. Qədim əlyazmalarında, kitablarda incə, rəngli şəkil və ya bəzəkli iri hərf (yazı). «Xəmsə»nin miniatürləri. 2. Zərif işlənmiş kiçik rəsm, şəkil. <Ərknaz> Şərq miniatürlərində gördüyümüz qələmqaş,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pərəkli — sif. Üzərində pərək olan, üzərinə pərək yapışdırılmış və ya səpilmiş (bax pərək 1). <Xanımın> . . ortadan ayrılmış saçlarının üzərində qızıl pərəkli araqçın yan qoyulmuşdu. Ç.. Elə bil ulduzlar üzünə gümüş pərəkli bir duvaq salmış, . .… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
